Transgression of the Self – the Total Act in Jerzy Grotowski’s Laboratory Theater and Jungian archetype experience

Niniejszy artykuł jest poświęcony z najważniejszych odkryć Jerzego Grotowskiego, aktowi całkowitemu, specyficznemu rodzajowi działania i doświadczenia zarazem. Powstało ono w ramach praktyki teatralnej, lecz poza funkcją związaną dramaturgią przedstawień miało wyższy cel, związany poszukiwaniem istoty człowieczeństwa źródeł rzeczywistości. Jerzy Grotowski dążył do transformacji aktorów oraz obserwatorów, otwarcia ich na to, co autentyczne, żywe obecne. To osiągnięcie stanowiło rodzaj doświadczenia, którym przezwyciężone zostaje sacrum profanum. Akt całkowity pozwalał „stać się patrzonym” i, paradoksalnie, uczestniczyć dwoistości biernego działania, człowiek staje obserwatorem działającym Moim celem sproblematyzowanie roli zasady współistnienia przeciwieństw pracy J. Grotowskiego opis aktu całkowitego jako możliwości psychofizycznej jedni. Człowiek tym archetypowym doświadczeniu poprzedza wszelkie różnice, stanie dotrzeć samego centrum własnego Ja, tego, Carl Gustav Jung określał mianem Selbst.